‘Morgen word je opgenomen’ (September 2019)
Vanaf het moment van dat de diagnose gesteld is gaat alles ineens razendsnel. Je stapt in een lange achtbaan die al vertrokken is voordat je het door hebt. Nog voordat je ook maar kan beseffen dat je ziek bent ligt er al een behandelplan klaar en word je een paar dagen later opgenomen. Ik had op dat moment geen idee wat me allemaal te wachten stond. Toch ging ik het traject positief in. Ik moest en zou kanker de kop in gaan drukken, wat ik er ook voor moest ondergaan. Toch kon het idee, dat ik binnen een week chemo-patiënt zou zijn, niet tot me indalen.
‘Welkom op A5’
Begin september werd ik opgenomen in het MUMC+ in Maastricht. Ik zou 5 weken worden opgenomen op afdeling A5, maar gelukkig werd het beperkt tot slechts 2 weken. In de eerste week kwam er een hoop op me af, er moest dan ook een hoop gebeuren in korte tijd. Buiten de drukke bezoekuren om stonden de ochtenden volgepland met scans, gesprekken met dokters en een operatie. In al deze hectiek zou je bijna vergeten dat je eigenlijk een lekker dutje hoort te doen in een of andere collegebank.
‘Om 9 uur mag je je kinderen gaan maken’
Eén van de bijwerkingen van chemotherapie is dat je er onvruchtbaar van kan worden. En zo moest ik op mijn 21e ineens gaan nadenken over een eventuele kinderwens. Er bestaat namelijk de mogelijkheid om zaad te laten invriezen en dit door het ziekenhuis op te laten slaan. Ik hoefde er niet lang over na te denken en besloot hier gebruik van te maken. Ik moest hiervoor 3 keer per week om 9 uur ’s ochtends, aan het infuus, naar de hobbykamer om potjes te vullen. Ik had mij het produceren van mijn kinderen iets anders voorgesteld, maar ik ben dankbaar dat het op deze manier voor mij toch nog mogelijk is om kinderen te krijgen. Een week later kreeg ik het goede nieuws dat er 27 buisjes opgeslagen konden worden. Als ieder buisje garant staat voor 1 of meerdere kinderen, denk ik dat de voorraad wel voldoende is.
‘Dan gaan we nu snijden’
Voordat het hele behandelproces in werking kon worden gezet, moest mijn lichaam eerst nog van top tot teen gecontroleerd worden. Daarom moest ik een aantal ochtenden het ziekenhuis door voor controles en scans. Ook moest er middels een operatie een ‘centrale lijn’ worden geplaatst. Dit is een infuus in een grote ader in mijn hals om medicatie toe te kunnen dienen en makkelijk bloed af te nemen. Hierdoor hoefde ik de komende maanden niet lek geprikt te worden en tevens was het ook beter tegen eventuele infecties. Helaas gaat deze operatie onder plaatselijke verdoving, waardoor je wel nog bewust kan meegenieten van het snijwerk in je nek. Na 20 minuutjes zweten was het tapje zonder problemen in mijn lichaam geplaatst.
‘You never walk alone’
Zodra men weet dat je kanker hebt sta je in een keer in het middelpunt van de belangstelling en krijg je de volle aandacht van iedereen die ook maar iets met je te maken heeft. Dit maakte het gebeuren allemaal nóg hectischer, maar het zorgde wel voor de nodige afleiding. Tijdens de bezoekuren mochten er slechts 2 personen tegelijk op de kamer komen. Op de dagen dat er meer dan 25 mensen kwamen werd het eerder een soort speed daten, waarbij ik ieder kwartier hetzelfde verhaal kon vertellen. Binnen enkele dagen hing mijn kamer vol met voetbalshirts, kaarten, ballonnen, foto’s en andere creatieve steunbetuigingen. De uren na het bezoek was ik vooral bezig met de app-inbox bij te houden, waardoor ik mijn uurtjes op het ziekenhuis toch vrij gemakkelijk om kreeg. Ik ben erg dankbaar voor deze mensen, die er op hun manier alles aan hebben gedaan om me duidelijk te maken dat ik er niet alleen voor sta.
‘Vandaag begint je kuur’
Woensdag 11 september moest ik er dan toch aan geloven, mijn eerste chemokuur. Gelukkig zag ik hier niet heel erg tegenop. Ik was daarentegen ‘blij’ dat het proces van start kon gaan en de weg naar beterschap was ingeslagen. Gek genoeg moet je eerst doodziek worden om uiteindelijk beter te worden. Toch was ik ervan overtuigd dat mijn lichaam de eerste chemo goed zou verdragen. Uiteindelijk heb ik inderdaad nog relatief weinig last gehad van de eerste chemo. Dit zou de volgende kuren helaas wel anders zijn…
ALL-in tegen leukemie 
Rome, ik ben die andere kanker lijder de vader van Babke.Ik heb nu een hele slechte uitslag van mijn laatste scan maar probeer er de moed in te houden, probeer er zo min mogelijk aan te denken leef je eigen leven zo goed als het kan. Als het tijd wordt om je druk te maken doe het dan pas dan heb je in ieder geval een rustige tijd achter de rug.Ik hoop dat jezelf de muziek die ik je via Babke toe stuur ook goed vindt want dit is de muziek uit mijn tijd toen ik de leeftijd van jou had en wat later,Deze muziek plus Jack Daniëls brengt me door deze zware tijd. Het ga je goed mijn jong
LikeLike
Heyy Peter, ik hoorde helaas al van Babke het vervelende nieuws van de laatste scan. Het is ongelofelijk hoe hard het kan zijn en ik leef daarom ook erg met u en de rest van het gezin mee. Ik zal proberen de rust zoveel mogelijk te bewaren met de muziek (de jack ben ik nog niet aan toe 😅). Ik zal de tips van u, als ervaringsdeskundige, tot me nemen. Ik hoop dat u toch ook met moed en enige rust de tijd tegemoet gaat. Groetjes Romé
LikeLike